W naszej ofercie posiadamy nie tylko badania diagnostyczne dla dzieci, ale również dla ich rodziców. Są one przeznaczone dla osób, które wątpią w swoje kompetencje rodzicielskie, a także dla tych, które są ciekawe ich zbadania i chcą je rozwijać. W badaniu może wziąć udział jedno z rodziców lub oboje.
Na stres rodzicielski składają się różne procesy i reakcje, które wynikają z dostosowywania się rodziców do wymagań związanych z rodzicielstwem. Występuje on u każdego rodzica. Czasami jest stymulujący i wiąże się z odczuwaniem satysfakcji z pokonywania wyzwań, jakie stawia rodzicielstwo. Taki rodzaj stresu nazywa się eustresem. Jednak, gdy eustres przechodzi w dystres tzn. gdy stres rodzicielski staje się nadmiernie nasilony, trudny i destrukcyjny, może wywoływać nieprzyjemne stany psychologiczne i fizjologiczne.
Obciążenie rodziców związane jest z obowiązkiem zaspokajania wielu potrzeb dziecka i dbaniem o jego zrównoważony rozwój. Opieka nad dzieckiem jest wymagającym zadaniem, co może generować dużo stresu. Życie codzienne każdego rodzica diametralnie zmienia się, gdy rodzi się dziecko. Tryb życia rodziców znacząco ewoluuje, a ich tożsamość zyskuje nowy wymiar. Dla części osób te zmiany nie są łatwe do zaakceptowania i budzą wiele trudnych emocji.
Rodzice angażują w opiekę nad dzieckiem wiele swoich zasobów: emocjonalnych, energetycznych, czasowych, finansowych itd. Dzielenie się swoimi zasobami w tak wielu obszarach może być bardzo wyczerpujące. Nadmiar obowiązków i bodźców sprawia, że część rodziców czuje się gorzej niż dotychczas i obawia się o stan psychiczny lub fizyczny swój albo dziecka. Niektóre osoby są bardziej narażone na stres rodzicielski niż inne. Jest to uzależnione od wielu czynników m.in. wsparcia społecznego, stanu zdrowia i temperamentu dziecka lub rodzica czy sytuacji materialnej rodziny. Stres rodzicielski może być również związany z niepewnością, czy jest się wystarczająco dobrym w roli ojca lub matki. Wiele rodziców ma wobec siebie duże oczekiwania. Perfekcjonistyczne nastawienie rodzi dużo napięcia, obawy, lęku i krytyki, co może skutkować nasilonym poziomem stresu. Stres rodzicielski to stres ogólnie mówiąc związany z obciążeniami, jakie wiążą się z rolą rodzica.
Wysoki poziom kortyzolu (hormon stresu) we krwi skutkuje szeregiem objawów charakterystycznych dla każdego rodzaju stresu. Mogą wystąpić:
Rodzice, których stres związany z rodzicielstwem zaczął przerastać ich możliwości radzenia sobie, mogą czuć, że ich wolność jest ograniczona, oraz że ich poczucie tożsamości jest zagrożone. Wynika to ze zdominowania roli rodzica nad innymi rolami życiowymi.
Wysoki poziom stresu rodzicielskiego może odbić się na relacji między rodzicami. Rodzice czują wtedy brak wsparcia fizycznego i/lub emocjonalnego względem siebie nawzajem, lub jedna z osób może odczuwać niedostateczne wsparcie ze strony drugiego rodzica. Nadmierne natężenie stresu daje o sobie znać także w relacji rodzic-dziecko. Relacja z dzieckiem odbierana może być jako trudna, przykra, niezwiązana z pozytywnymi odczuciami. Rodzice rzadziej odczuwają ciepłe emocje w relacji z dzieckiem i miewają poczucie, że dziecko nie spełnia ich oczekiwań.
Czasami stres rodzicielski uwidacznia się również w zachowaniu dziecka. U dziecka mogą występować cechy nadaktywności ruchowej oraz trudności z utrzymywaniem uwagi. Dzieci osób zestresowanych rodzicielsko miewają problemy z przystosowywaniem się do nowych warunków i większą od innych dzieci niechęć do zmian.
Nie wszystkie rodziny są w takim samym stopniu narażone na przykry wpływ stresu rodzicielskiego. Pewne osoby należą do grupy, w której ryzyko wystąpienia nasilonego stresu rodzicielskiego jest większe. Czynniki ryzyka, które mogą prowadzić do większego stresu, można podzielić na trzy obszary dotyczące dziecka, rodzica i sytuacji zewnętrznej.
Nasilony poziom stresu rodzicielskiego może nieść za sobą szereg przykrych konsekwencji. Skutki można podzielić na cztery główne grupy dotyczące: rodziców, dzieci, relacji dziecko-rodzic oraz relacji rodzic-rodzic.
Zyskaj fachową opiekę psychologiczną – skorzystaj z usług Centrum Akceptacja. Jesteś zainteresowany naszą ofertą? Chcesz umówić się na wizytę?
Zadzwoń i dowiedz się więcej
Rodzina, a więc również postawy rodziców wobec dzieci mają wpływ na prawidłowy rozwój dziecka, jego samopoczucie i kształtowanie się osobowości. Postawy rodzicielskie, to postawy rodziców wobec dziecka oraz wobec swojej roli jako matki lub ojca. W każdej postawie - a więc również w postawach rodzicielskich można wyróżnić 3 składniki emocjonalny, myślowy i działaniowy.
Jedną z typologii postaw rodzicielskich stworzył polski badacz Mieczysław Plopa, którego badania dotyczą między innymi psychologii rodzin, małżeństw oraz stresu. Wyróżnione przez niego postawy rodzicielskie to:
która przejawia się w nazbyt autorytarnym traktowaniu dziecka i braku szacunku do jego autonomii. Rodzic przejawiający taką postawę nie daję dziecku prawa do sprzeciwu. Ma wobec niego wysokie wymagania, nieraz nieadekwatne w stosunku do możliwości dziecka i oczekuje, że będzie je ono realizować perfekcyjnie. Postawa taka przyczynia się do słabego rozwoju umiejętności społecznych dziecka,
która charakteryzuje się zmiennością w stosunku rodzica do dziecka zależnie od jego nastroju, samopoczucia lub czynników sytuacyjnych. Przez to, że dziecko obserwuje brak konsekwencji opiekuna, postrzega go jako chwiejnego emocjonalnie i zmiennego. W związku z tym nie widzi w nim osoby, której może otwarcie mówić o swoich problemach i w której może mieć oparcie,
to postawa, kiedy rodzic w sposób przesadny troszczy się o dziecko. Ma problemy z zaakceptowaniem coraz większej samodzielności dziecka i reaguje lękiem lub złością na przejawy jego autonomii. Rodzic rozwiązuje za dziecko wszystkie jego problemy i wyręcza je, co prowadzi do braku odpowiedzialności i samodzielności dziecka,
to postawa ujawniająca się poprzez elastyczność rodzica, który dostosowuje się do potrzeb dziecka. Opiekun daje dziecku prawo do autonomii, okazuje mu szacunek i zachęca je do prób samodzielności. Jednocześnie dziecko wie, że może liczyć na pomoc i życzliwość ze strony rodzica,
to postawa, która może przyjąć dwa wymiary. Postawa akceptacji charakteryzuje się okazywaniem dziecku ciepła i dbaniem o jego bezpieczeństwo. Rodzic pozwala dziecku na swobodne wyrażanie uczuć, myśli i opinii. Postawa odrzucenia przejawia się poprzez zaspokajanie jedynie potrzeb materialnych dziecka. Dorosły okazuje dziecku małe zainteresowanie. Skutkuje to osłabieniem więzi rodzinnej, a kontakt z rodzicem nie sprawia dziecku przyjemności.
Badanie postaw rodzicielskich
Pozwala na identyfikację postaw rodzicielskich, które mają wpływ na jakość i skuteczność oddziaływań wychowawczych stosowanych przez rodzica. Badanie zostaje wykonane przy użyciu Skali Postaw Rodzicielskich, której autorem jest Mieczysław Plopa. Za jej pomocą można zmierzyć postawy, które wyróżnił on w swojej typologii. Praca nad korektą postaw rodzicielskich pozwoli na pełniejsze zaspokojenie potrzeb dziecka oraz zmniejszy prawdopodobieństwo podejmowania przez nie zachowań ryzykownych.
Badanie to będzie odpowiednie dla osób, które:
Pomiar nasilenia stresu rodzicielskiego
Badanie jest przeznaczone dla osób zestresowanych, które doświadczają napięcia wynikającego z próby dostosowania się do wymagań, jakie stawia rodzicielstwo. Badanie bierze pod uwagę źródła stresu związane z sytuacją życiową, z zachowaniem dziecka oraz te wynikające z cech osobowościowych rodzica. Badanie pozwoli na skuteczniejsze sięgnięcie po pomoc dla osób mierzących się z silnym stresem rodzicielskim, który może się objawiać między innymi poprzez poczucie wypalenia, poirytowanie, nadmierne zmęczenie lub brak wiary w swoje zdolności wychowawcze.
Psycholog Maria Bujak
Zadzwoń i dowiedz się więcej
Badanie składa się zwykle z 2 lub więcej spotkań. Każde badanie wykonywane jest przy użyciu testów diagnostycznych badających odpowiednio postawy rodzicielskie lub stres rodzicielski. Ostatnie spotkanie ma zawsze charakter podsumowujący i omawiane są na nim wyniki badań.
Używamy cookies